ขอ... อย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้... จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกลเกินจริง...
คงมีหลายครั้งที่เราท้อ รู้สึกผิดหวัง และก็คิดว่า ทำไมนะ เราต้องมาเป็นโดนแบบนี้ด้วย ทำไมนะมันต้องมาเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมนะถึงต้องเป็นเรา อ้าว...เราอีกแล้วเหรอ อะไรประมาณเนี๊ยะ
ไม่ว่าใครจะเจอะเจอหรือโดนอะไรมาก็ตามแต่ ขอให้อย่าได้ท้อ ให้มองไปรอบๆข้างเรา ยังมีอีกหลายคนที่เค๊าแย่กว่าเรา ยังมีอีกหลายร้อยล้านคนที่เค๊าโดนหนักกว่าเรา แย่กว่าเรา ให้คิดและระลึกไว้เสมอว่า เราหนะโชคดีกว่าอีกหลายร้อยล้านคนนัก ที่เค๊าไม่ได้มีโอกาสอย่างเรา ถ้าเราคิดได้แบบนี้ เราก็จะไม่ท้อ เราก็จะไม่เหนื่อย เราก็จะมีกำลังสู้ต่อไป ทำงานที่รับผิดชอบต่อไป ทำหน้าที่ที่เราทำอยู่ต่อไป
ชีวิตคนเรา เกิดมาแล้ว ก็ต้องเดินหน้า จะมาโอดครวญกับเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็คงไม่ได้ วันเวลาผ่านไป ก็คงไม่เกิดประโยชน์ ทั้งต่อตัวเราเองและคนรอบข้าง
ถ้าเธอเหนื่อยนัก หยุดพักเสียก่อน แต่.... ไม่หยุดเลิก หรือยอมแพ้นะ หายเหนื่อยแล้ว ก็ต้องลุกสู้กับชีวิต และปัญหาที่เข้ามา ถ้าปัญหามันเยอะ ให้แบ่งออกเป็นซอยย่อยๆ แล้วค่อยๆจัดการกับปัญหาแต่ละอย่าง ค่อยๆจัดการไป และแล้วปัญหาต่างๆก็จะคลี่คลายลงไป เพียงแต่ขอให้ตั้งสติให้ดีเท่านั้นเอง คนเรานะถ้าทำอะไรด้วยการมีสติแล้วหละก็ ประสบความสำเร็จไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้วหละ
