Sunday, May 9, 2010

ถ้าไม่โกหก ก็ไม่จำเป็นต้องจำว่าพูดอะไรไปบ้าง

คนเรานะ ถ้าไม่เคยโกหก ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปจดจำว่า พูดอะไร กับใคร ไว้ว่ายังไง เพราะอะไรที่เป็นความจริง เราก็จำได้อยู่แล้ว ไม่ต้องไปสิ้นเปลืองเซลล์สมองในการจดจำเรื่องโกหก และเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องด้วย

ก็มีแต่คนที่มีชิวิตที่น่าสงสารเท่านั้นแหละ ที่ต้องโกหก อยู่ในโลกของความหลอกลวง และไม่เป็นจริง

วันนี้เราตื่นแล้ว แล้วท่านหละตื่นหรือยัง

พลัดวันประกันพรุ่ง ดินพอกหางหมู

เคยได้คำๆนี้มาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ละอ่อน วัยขบเผาะ สมัยเรียนประถม/มัธยม และมันก็ดันมาเกิดขึ้นกับเราจริงๆด้วยนะ

เรื่องมีอยู่ว่า พี่ J ตั้งใจเอาไว้ว่าจะเขียน blog เกี่ยวกับเรื่องๆหนึ่ง ก็เลยขึ้นหัวข้อ และก็ save draft เอาไว้ แต่ปรากฏว่า วันนี้จะมาเขียนต่อ มันจำไม่ค่อยได้แล้วว่า จะเขียนอะไรมั่ง รู้แต่ว่าหัวข้อคืออะไร แต่มัน build อารมณ์ไม่ได้แล้วหละ นึกได้ ก็เออ ดี สมน้ำหน้าตัวเอง นี่แหละน๊า เรา ไม่น่าจะผลัดวันประกันพรุ่งเลย

ต่อไปนะ นึกอะไรได้ จะเขียน blog นี้ ทันที เพราะบางทีเราก็มีอะไรเด็ดๆที่อยากจะเขียน อยากจะเล่าสู่กันฟัง แต่ปัญหาคือ มันชอบนึกอะไรได้ตอนที่ขับรถ หรือทำงานนี่แหละ!!!

เหตุการณ์ครั้งนี้ สอนให้รู้ว่า อย่าทำตัวเป็นดินพอกหางหมู และทำอะไรพลัดวันประกันพรุ่งนะจ๊ะเด็กๆ

พี่ J.... sign off นะครับ (for now)

Monday, May 3, 2010

ชีวิตมี ขึ้น ลง

ชิวีตคนเรานั้น ไม่แน่นอน มีขึ้นมีลงอยู่ตลอดเวลา จงอยู่ในความไม่ประมาท ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเนี๊ยะแหละ ไม่ใช่ฟ้าลิขิต ให้จำไว้เสมอว่า ดี ชั่ว อยู่ที่ตัวทำ

เคยเห็นมั๊ย คนที่เคยมีฐานะ ทำธุรกิจประสบผลสำเร็จ และก็คิดเอาง่ายๆว่า ความสำเร็จได้มาง่ายๆ ง่ายนิดเดียว ไม่ต้องทำอะไรมาก เกิดความชล่าใจ ใช้ชิวิตอยู่ด้วยความประมาท ปล่อยปละละเลยหน้าที่การงานและธุรกิจ เมื่อธุรกิจขาดการดูแลเอาใจใส่จากเจ้าของธุรกิจ ก็เปรียบได้เหมือนต้นไม้ที่เจ้าของไม่ค่อยรดน้ำพรวนดิน ต้นไม้ก็ค่อยๆแห้งเหี่ยวเฉาลง ฉันใดก็ฉันนั้น ธุระกิจก็ค่อยๆเริ่มซบถอยลง พนักงานที่ทำงานด้วยก็หมดกำลังใจ แล้วทุกอย่างก็ค่อยร่วงโรย เหมือนใบไม้แห้งที่หล่นลงจากต้น

คนเรานะ ทำอะไร อย่าได้ชะล่าใจ อย่าประมาท ทำทุกสิ่งอย่าง ต้องเสมอต้นเสมอปลาย ทำๆขาดๆหายๆ ไม่ต่อเนื่อง ชีวิตก็จะไม่ต่อเนื่อง จะมีขึ้นๆลงๆ ล่ำๆดอนๆ ตุ๊บๆต่อมๆ ไปอย่างนั้น ถ้าใครตอนนี้ ชีวิตอยู่ช่วงขาขึ้น ชีวิตหน้าที่การงานไปได้ด้วยดี ก็ต้องรักษาระดับ keep momentum นั้นไว้ อย่าให้ชีวิต หรือความสำเร็จลดลง ถ้าสังเกตุเห็นอะไรที่เริ่มคล้อยลงต่ำ หรืออยู่ในช่วงขาลง แนะนำก็รีบจัดแจงเปลี่ยน หรือแก้ไขวิถีการดำเนินชีวิต ปรับปรุงและปรับเปลี่ยนให้ไปในทางที่ดีขั้น

ส่วนใครที่พลาดไปแล้ว หลง ลืมตัว ไปแล้ว ก็ให้คิดใหม่สะ คิดใหม่ ทำใหม่ แก้ตัวใหม่ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ก็ยังไม่สายเกินไป

เอ๊า..... ก็แล้วแต่ใครจะคิดได้ก็แล้วกัน ตามมีตามเกิดก็แล้วกันหละงานเนี๊ยะ