Sunday, February 24, 2013

สู้ชีวิต

พี่ J ได้มีโอกาสได้สัมผัส กับครอบครัวและญาติๆของชาวพม่าครอบครัวหนึ่ง เห็นการต่อสู้และดิ้นรนชีวิตของพวกเค๊าแล้ว รู้สักว่าปัญหาชีวิตของพวกเรา มันดูจิ๊บๆไปเลย เพราะพวกเค๊าผ่านปัญหาการเมืองเยอะแยะมากมาย หลายๆคนมาที่ออสเตรเลีย เพื่อที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น ชาวพม่าครอบครัวนี้ รู้สึกว่าทั้งตระกูลจะเป็นหมอหรือไม่ก็วิศวกร เปรียบเทียบกับเราแล้ว รู้สึกว่าเราโง่ขึ้นมาทันทีเลย family หนึ่งจะมีหมออะไรกันได้เยอะแยะ เรารึก็งง ทำไมเค๊าเก่งจัง

แต่ก็อย่างว่าแหละประเทศพม่า ผ่านปัญหามาเยอะแยะมากมาย ต่อให้เป็นหมอหรือวิศวกร ความเป็นอยู่ก็คงไม่ได้อยู่สบายอย่างที่เราๆคิดกัน เห็นแล้วเราก็อดคิดสงสารไม่ได้ว่า เออ ถ้าเค๊าได้มาเป็นหมอหรือวิศวกรที่ออสเตรเลีย หรือที่เมืองไทยนะ ชีวิตความเป็นอยู่ของเค๊าคงจะสบายไปหลายร้อยเท่า

เห็นแล้วเราก็อยากจะช่วยพวกเค๊าทุกอย่างเพื่อให้เค๊าได้มาอยู่ที่นี่ ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่

วันใหนเหนื่อย วันใหนหมดกำลังใจในการทำงาน หลับตาคิดถึงพวกเค๊าเหล่านั้น ปัญหาของเราเล็กลงไปทันที

สู้ชีวิตกันต่อไปนะครับ พวกเรา อย่าท้อ เพราะยังมีอีกหลายคนที่ชีวิตเค๊าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เค๊ายังไม่ท้อเลย 


Thursday, February 21, 2013

ขยะสังคม

มีอยู่วันหนึ่ง พี่ J นั่งอยู่ที่คลีนิค เนื่องด้วยคลีนิคที่พี่ J นั่งอยู่ มันติดกับร้านขายยาพอดี ในขณะที่นั่งรอ เราก็เห็นเด็กกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง แต่งตัวเซอร์ๆเดินเข้าออกในร้าน พากันหัวเราะคิกคัก ไม่ได้สนใจคนรอบข้าง มองดูออกทันทีเลยว่า พวกนี้เป็นพวก junkies พวกไม่ทำงาน วันๆรอรับเงินจากรัฐบาล ไอ้เราหรึก็ทำงานแทบตายกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท แต่ละดอลล์ เห็นเด็กพวกนี้แล้วก็เหนื่ยอใจ บางทีเราก็สงสัยว่า เอ๊ะ ถ้าเค๊าไปโรงเรียน ไปเรียนหนังสือ เค๊าก็น่าจะมี skill สามารถหางานทำได้นะ หรือเค๊าเลือกทางออกที่ง่ายๆ ที่สบายๆ คือไม่ทำอะไรเลย ไม่เรียน ไม่ทำงาน รอเงินจากรัฐบาลทุก 2 weeks

เราก็ได้แต่คิดอยู่ในใจว่า ถ้ารัฐบาลบังคับเด็กๆพวกนี้ไปเรียนอะไรก็ได้ที่ TAFE หรือที่ senior college ชีวิตพวกเค๊าก็น่าจะค่ามากกว่านี้นะ ไม่ใช่ปล่อยชีวิตไปวันๆ ไร้จุดหมายเช่นนี้ ไร้จุดหมายไม่เป็นไร แต่มาเป็นภาระสังคมนี่สิ รับไม่ได้จริงๆ

เห็นแล้วก็เหนื่อยใจ พ่อแม่พี่น้องเอ๊ย