Sunday, March 20, 2016

มิตรแท้ ศรัตรูถาวร


มีเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน ที่มันทำให้เราเห็นว่า เออ บางทีนะไอ้คำว่า "มิตรแท้ ศรัตรูถาวร" มันคงไม่มีจริงๆ โดยเฉพาะโลกและสังคมปัจจุบันที่คนต้องดิ้นรนและแสวงหาเพื่อความอยู่รอด และเพื่อปากท้องและผลประโยชน์ จนบางทีก็ลืมอุดมการณ์และจุดยืนของตนเอง

แต่บางคนก็เลือกหาทางออกง่ายๆด้วยเพียงเพราะอ้างว่า "อุดมการณ์กินไม่ได้" ท่าทางมันก็คงจะจริงแหละนะ อุดมการณ์มันก็คงกินไม่ได้จริงๆ แต่อุดมการณ์มันก็บ่งบอกถึงความเป็นเราไม่ใช่เหรอ ความเป็นตัวตน หากคนเรามันขาดอุดมการณ์ไปแล้ว แล้วค่าของคนจะเหลืออะไรอีก

กิ้งก่าสามารถเปลี่ยนสีได้เสมอเพื่อให้เข้ากับสถานการณ์และเพื่อความอยู่รอด คนเราก็เหมือนกันสามารถเปลี่ยนมิตรมาเป็นศรัตรูและสามารถเปลี่ยนศรัตรูมาเป็นมิตรได้ และที่ทำก็อาจจะด้วยเหตุผลส่วนตัวหรือการเอาตัวรอดอะไรสักอย่างก็เป็นได้ ทุกคนจะสรรหาเหตุผลเพื่อมาเข้าข้างตัวเองเสมอ

บางทีเราก็ไม่เข้าใจว่า สรุปแล้วคนเราพฤติกรรมบางอย่างเนี๊ยะ เราทำกันไปเพื่ออะไรกันแน่

กิ้งก่าเปลี่ยนสีเราพอเข้าใจ แต่คนเปลี่ยนสีนี่สิ เข้าใจยาก มันทำให้ค่าของความเป็นคนลดลง ศักดิ์ศรีความเป็นคนมันหายไป โดยเฉพาะคนที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว คนเราเกิดมาเป็นคน เราต้องมีจุดยืนที่แน่นอน ไม่งั้นเราก็จะกลายเป็นไม้หลักปักเลน แล้วคนที่เป็นผู้ใหญ่มันก็ทำให้ขาดความเคารพและนับถือ อย่าทำอะไรไปเพียงเพราะว่า "ฉันไม่แคร์" อย่าทำอะไรไปเพียงเพราะว่าเรา "อยากจะได้" "อยากจะเอา" ไม่แนะนำนะครับ

ส่วนตัวแล้วเราก็ไม่ได้ไปมีอะไรกับใครหรอกนะ เพียงแค่เห็นพฤติกรรมของคนแล้ว มันทำให้เราฉุกคิด ก็แค่นั้นเอง เมื่อเราเห็นความตอแหลของคนแล้วมันทำให้โลกนี้ดูหน้าเบื่อ มันดูจอมปลอม และไม่เที่ยง

เราคิดว่าโลกนี้จะหน้าอยู่มากกว่านี้ ถ้าคนเราไม่ดิ้นรนอะไรมาก ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างผาสุก ใช้ชีวิตเรียบง่ายกันจะดีกว่ามั๊ย ขอมีแต่มิตรก็แล้วกัน ไม่ต้องการศรัตรู แต่ถ้าใครเลือกที่จะเป็นศรัตรูหรืออะไรกับใครก็ขอให้มีจุดยืนที่มั่นคงก็แล้วกัน ไม่ใช่ว่าวันหนึ่งเธอเที่ยวไปประกาศว่าคนนั้นไม่ดีอย่างโน้น คนโน้นไม่ดีอย่างนี้ แต่เอ๊ะทำไมวันนี้ดูเธอญาติดีกับคนๆนี้มากเลยนะ งงจ๊ะ เราตามไม่ทัน...

จะทำอะไร ยังไง จะอยู่ฝ่ายใหน เลือกเอาสักอย่าง

Saturday, March 12, 2016

มัดมือชก


บางทีเราก็เกิดเหตุการณ์แบบที่คนมาความช่วยเหลือที่เกินขอบเขตของการทำงาน อาจจะด้วยเหตุผลเพราะว่า "รู้จักกัน" 

การขอความช่วยเหลือของหลายๆคนที่แตกต่างกันออกไป บางคนก็แบบว่าเอางานมาวางข้างหน้าแล้วก็แบบว่า เออ เธอ ช่วยฉันหน่อย อะไรประมาณนี้

บางคนก็แบบว่า เออ เธอ ดูอะไรตรงนี้ให้หน่อยสิ พอดูเสร็จมันก็เลยเถิด ดูจุดอื่นๆ ดูนั่น นี่ โน่นไปเรื่อย

บางทีมันก็เป็นการยากนะ ยากที่จะปฏิเสธอะไร ใครสักคน เพราะเขาเองก็ไม่ได้ถามเราว่าเราว่างหรือเปล่า เรามีเวลามั๊ย

คือเขาสรุปกันมาเองเรียบร้อยเสร็จสรรพแล้วว่าเราว่าง เราเวลาช่วยเขาได้ อะไรประมาณนี้ เพราะหลายๆครั้ง ที่หลายๆคนก็ไม่เคยสอบถามเราตรงจุดนี้เลย

ถามว่าเหนื่อยมั๊ย ไม่นะ ไม่เหนื่อยกาย แต่มันเหนื่อยใจมากกว่า

ยินดีที่ให้ความช่วยเหลือทุกคนนะ แต่ไม่ชอบกับการที่ต้องถูกมัดมือชก แต่ก็เอาเถอะคิดสะว่าทำๆไป ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

ประสบการณ์ชีวิตอะไรหลายๆอย่างมันสอนให้เราไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวหรือสนิทอะไรกับใคร สนิทไปก็เปลืองตัว ประสบการณ์ชีวิตมันสอนให้เรารู้ว่า อยู่กับคนในครอบครัว ใช้ชีวิตกับคนครอบครัวให้มาก จะดีที่สุด...