ก็มีบ้างที่เราได้ออกไปทานข้าวนอกบ้าน ไปร้านอาหารอะไรต่างๆ นั่น นี่ โน่น
สิ่งที่เราได้สังเกตุเห็นก็คือ
โต๊ะอาหารบางโต๊ะ
มากัน 4 คน พ่อ แม่ และลูกอีก 2 คน
ทุกคนนั่งตรงกันข้ามกัน face-to-face
แต่ไม่มีใครคุยกันเลย
ทุกคนก้มหน้า เล่นโทรศัพท์มือถือ
เราก็แค่สงสัยและเกิด เครื่องหมายคำถาม ในหัวใจว่า
คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณ นั่งอยู่ตรงข้างหน้า แล้ว
แต่คุณเลือกที่จะไม่สนทนากับเขา
คุณเลือกที่จะสนทนา อะไร กับใครก็ไม่รู้ ที่บางทีอาจจะอยู่ซีกหนึ่งของโลกก็เป็นได้
หรือติดตาม ข่าวสารข้อมูลของ ดารา คนดัง ซึ่งโดยส่วนตัวแล้ว คุณก็ไม่ได้รู้จักอะไรกับเขาเป็นการส่วนตัวเลย
ทำไมหละ คนเราถึงไม่คิดว่า เวลาบนโต๊ะอาหารทานข้าวเนี๊ยะ มันต้องเป็นเวลาของครอบครัวสิ
มันต้องเป็นเวลาที่ พ่อ แม่ ลูก พูดคุย ถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งกันและกันสิ
ไม่ใช่เวลา มานั่งก้มหน้า เล่นโทรศัพท์มือถือ พูดคุยกับเพื่อน
อะไร หลายๆสิ่งอย่างในชีวิต เราหยุดมันเอาไว้ก่อน
เรา break มันเอาไว้ก่อนก็ได้มั๊ง
เวลาที่อยู่กับครอบครัว ต้องเป็นเวลาที่มีค่ามากที่สุดไม่ใช่เหรอ
แต่ถ้าหาก เราเห็นเด็กๆวัยรุ่น หรือลูกๆ นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ ก็ไม่ต้องไปกล่าวโทษเด็กๆ หรือลูกๆนะครับ
เพราะที่เขาเป็นในอย่างที่เขาเป็น ก็เพราะ พ่อ แม่ เองไม่ได้สั่งสอน มา
หากจะโทษก็ต้องโทษที่พ่อแม่ ก็ต้องโทษผู้ใหญ่ ที่ไม่ได้สั่งสอน อบรมบ่มนิสัยเด็ก
อีกอย่าง และการที่พ่อแม่เอง ก็มานั่งเล่นโทรศัพท์มือถือต่อหน้าลูก ในเวลาทานข้าว
มันก็เป็นตัวอย่างที่ผิดแล้ว
เป็น bad role model
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ลูกๆจะเป็นแบบนั้น
เวลาทานข้าว เป็นเวลาของครอบครัว
โทรศัพท์มือถือ ถ้าปิดได้ ก็แนะนำให้ปิดไปเลยนะครับ
เพราะว่าคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณ อยู่ตรงหน้าคุณแล้ว
เราควรให้ความสำคัญแก่เขา
พ่อแม่ ก็ควรให้ความสำคัญต่อลูกๆ
ลูกๆเองก็ควนให้ความสำคัญต่อพ่อแม่
