น้องๆหลายคนมาเรียนที่ Wollongong ทุกคนมาจากครอบครัวที่แตกต่าง background ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย เหลือกินเหลือใช้ พ่อแม่ถึงได้ส่งลูกๆมาเรียนเมืองนอก บางคนก็รวย แต่ก็ไม่ถึงกับว่าเหลือกินเหลือใช้ แต่ที่บ้านก็พอมีตังค์ที่จะส่งลูกๆมาเรียนเมืองนอก แต่บางคนก็ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ แต่ก็มีความฝันที่อยากมาเรียนเมืองนอก ก็กะว่าจะมาปากกัดตีนถีบ ดิ้นลน และกะมาตายเอาดาบหน้า
ก้ออยากจะแนะนำเหลือเกินว่า เด็กๆ น้องๆ ประเภทหลังๆเนี๊ยะ เวลามาเจอบรรยากาศเมืองนอก เพื่อนฝูงอีกรูปแบบหนึ่ง เพื่อนฝูงอีกสถานะหนึ่ง จงอย่าได้หลงละเลิงไปกับพวกเค๊า เพราะเพื่อนๆทั้งหลายเหล่านั้น เค๊ามีฐานะการเงินที่แตกต่าง เค๊าอาจจะสามารถจับจ่ายใช้สอยอะไรก็ได้โดยที่ไม่ลำบากเรื่องตังค์เลย แต่เราซึ่งอยู่ในฐานะที่แตกต่างจากพวกเค๊าเหล่านั้น เราจะมาทำตัวเหมือนเพื่อนๆเหล่านั้นไม่ได้ ให้ระลึกไว้เสมอว่า เราที่มีทำไม จุดประสงค์คืออะไร อย่าให้เพื่อนๆเหล่านั้นมาทำให้เราไขว้เขว
คบเพื่อนเหล่านั้นหนะ คบได้นะ ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ควรไปคบกับเค๊า แต่เราเห็นเค๊าทำอะไร เราไม่จะเป็นต้องไปทำตาม เห็นเค๊าซื้ออะไร เราไม่จำเป็น ต้องไปซื้อเหมือนเค๊า อย่างที่บอกเหละ สถานะของกระเป๋าตังค์มันไม่เหมือนกัน จะทำอะไร ก็ต้องดูตัวเองก่อน ว่ากำลังเรามีแค่ใหน ทุกคนมีจุดยืนไม่เหมือนกัน
เห็นช้างขี้ ก็ไม่ต้องไปขี้ตามช้างหรอก เพราะช้างเหล่านั้นหนะ ยังแบขอเงินพ่อแม่กันแทบทั้งนั้นแหละ
