ป้า ต้องปล่อยวาง

เรารู้จักคุณป้าท่านหนึ่งที่ออสเตรเลีย คุณป้าจะมาช่วยดูแลหลานทุกๆปี เพราะพ่อกับแม่ของหลานต้องทำงาน ไม่ค่อยได้มีเวลาดูแลลูกสักเท่าไหร่

ป้าก็จะเป็นคนขี้บ่นนิดหนึ่ง ตามประสาคนแก่ที่ยังปลงไม่ตก ปล่อยวางยังไม่ได้ ห่วงอะไรไปหมดทุกอย่าง

ป้ายังมีความคิดและการปฏิบัติเดิมๆในการเลี้ยงดูหลานคือ พูดจาตวาดหลานอะไรแร็งๆ บ่นอะไรซ้ำๆซากๆ ซึ่งก็บอกได้เลยว่าไม่เป็นผล เพราะคุณป้าเองก็มาเลี้ยงหลานได้แป๊บๆ เดี๋ยวก็กลับเมืองไทยแล้ว ป้าไม่ได้อยู่ที่ออสเตรเลียถาวร

บางทีเราก็อยากจะบอก อยากจะพูดกับป้าว่า วิธีการเลี้ยงหลานของป้าไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ แต่เราก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะเราเองก็เป็นเด็ก เราอายุน้อยกว่า ตามประเพณีไทยเรา เด็กก็ต้องให้ความเคารพกับผู้ใหญ่และผู้ที่สูงอายุ ดังนั้นการที่เราจะพูดจะอะไรกับป้า เราก็ต้องระวัง อีกอย่างเราก็ไม่ใช่คนในครอบครัวเค๊าเสียด้วยสิ เราก็แค่คนไทยที่รู้จักกันที่ออสเตรเลีย ก็แค่นั้นเอง

ถ้าเป็นไปได้เราเองก็อยากจะบอกให้ป้าแกปล่อยวางมากกว่า เพราะเด็กสมัยนี้เหรอ ตวาดไปก็เท่านั้น พูดเสียงดังไปก็เท่านั้น เด็กๆเค๊าชอบทำหูทวนลมกัน จริงๆแล้วคุณป้าเดินทางเข้าออกออสเตรเลียมาเลี้ยงหลานได้ 16 ปีแล้ว ป้าน่าจะรู้นะว่าวิธีการเลี้ยงหลานของป้ามันไม่ได้ผล

การว่ากล่าว ตักเตือน หรือสั่งสอนเด็ก บางทีถ้าเราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพ่อแม่เค๊าก็จะดีกว่า เรามีหน้าที่แค่ช่วยดูแลสวัสิดการของเด็ก ดูแลเรื่องอาหารการกินและความเป็นอยู่เวลาพ่อแม่เค๊าไปทำงานก็พอแล้ว เรื่อง discipline เด็ก อบรมบ่มนิสัยอะไรนั้น ปล่อยให้พ่อแม่เค๊าจัดการกันเองจะดีกว่า

ถึงแม้ว่าเราเป็นย่า เป็นยาย เราก็ไม่ใช่พ่อแม่เค๊า บางทีพูดอะไรไปมันก็ป่วยการเปล่าๆ สู้คุณป้าปล่อยวางลงไปนิดหนึ่ง ทำตัวชิวๆสบายๆ ป้าเองก็จะได้ไม่เครียด เพราะดูๆแล้วเครียดไปก็ไม่เกิดประโยชน์

การเลี้ยงดูเด็กแบบสมัยเก่าๆ แบบตะคอกและตวาด มันหมดสมัยแล้วหละ มันไม่ได้ผล มันไม่ work เอาเวลาเราไปทำอะไรอย่างอื่นจะดีกว่ามั๊ย....