ก็เพราะ พ่อแม่ไม่ได้สั่งสอน

ช่วงที่เขียน blog อยู่นี้ เราอยู่ที่เมืองไทยนะครับ

ก็มีบ้างที่เราได้ออกไปทานข้าวนอกบ้าน ไปร้านอาหารอะไรต่างๆ นั่น นี่ โน่น

สิ่งที่เราได้สังเกตุเห็นก็คือ

โต๊ะอาหารบางโต๊ะ
มากัน 4 คน พ่อ แม่ และลูกอีก 2 คน

ทุกคนนั่งตรงกันข้ามกัน face-to-face
แต่ไม่มีใครคุยกันเลย

ทุกคนก้มหน้า เล่นโทรศัพท์มือถือ

เราก็แค่สงสัยและเกิด เครื่องหมายคำถาม ในหัวใจว่า 

คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณ นั่งอยู่ตรงข้างหน้า แล้ว
แต่คุณเลือกที่จะไม่สนทนากับเขา

คุณเลือกที่จะสนทนา อะไร กับใครก็ไม่รู้ ที่บางทีอาจจะอยู่ซีกหนึ่งของโลกก็เป็นได้

หรือติดตาม ข่าวสารข้อมูลของ ดารา คนดัง ซึ่งโดยส่วนตัวแล้ว คุณก็ไม่ได้รู้จักอะไรกับเขาเป็นการส่วนตัวเลย

ทำไมหละ คนเราถึงไม่คิดว่า เวลาบนโต๊ะอาหารทานข้าวเนี๊ยะ มันต้องเป็นเวลาของครอบครัวสิ

มันต้องเป็นเวลาที่  พ่อ แม่ ลูก พูดคุย ถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งกันและกันสิ

ไม่ใช่เวลา มานั่งก้มหน้า เล่นโทรศัพท์มือถือ พูดคุยกับเพื่อน

อะไร หลายๆสิ่งอย่างในชีวิต เราหยุดมันเอาไว้ก่อน
เรา break มันเอาไว้ก่อนก็ได้มั๊ง

เวลาที่อยู่กับครอบครัว ต้องเป็นเวลาที่มีค่ามากที่สุดไม่ใช่เหรอ

แต่ถ้าหาก เราเห็นเด็กๆวัยรุ่น หรือลูกๆ นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ ก็ไม่ต้องไปกล่าวโทษเด็กๆ หรือลูกๆนะครับ

เพราะที่เขาเป็นในอย่างที่เขาเป็น ก็เพราะ พ่อ แม่ เองไม่ได้สั่งสอน มา

หากจะโทษก็ต้องโทษที่พ่อแม่ ก็ต้องโทษผู้ใหญ่ ที่ไม่ได้สั่งสอน อบรมบ่มนิสัยเด็ก

อีกอย่าง และการที่พ่อแม่เอง ก็มานั่งเล่นโทรศัพท์มือถือต่อหน้าลูก ในเวลาทานข้าว

มันก็เป็นตัวอย่างที่ผิดแล้ว

เป็น bad role model

ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ลูกๆจะเป็นแบบนั้น

เวลาทานข้าว เป็นเวลาของครอบครัว
โทรศัพท์มือถือ ถ้าปิดได้ ก็แนะนำให้ปิดไปเลยนะครับ

เพราะว่าคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณ อยู่ตรงหน้าคุณแล้ว
เราควรให้ความสำคัญแก่เขา

พ่อแม่ ก็ควรให้ความสำคัญต่อลูกๆ
ลูกๆเองก็ควนให้ความสำคัญต่อพ่อแม่