ลดเพื่อสร้าง

เราปฏิเสธไม่ได้เลยว่า สมบัติ เงินทอง เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมนุษย์ในยุคปัจจุบัน มันเป็นอะไรที่มนุษย์ทุกคนในสังคมแบบทุนนิยมแสวงหา และปรารถนามาครอบครอง…สังคมปัจจุบันหากจะวัดอำนาจกันก็คงต้องวัดกันที่สิ่งนี้ "ทรัพย์สมบัติ ทรัพย์สิน เงินทอง" ซึ่งมันอาจจะไม่ใช่เครื่องมือวัดที่ถูกต้องก็ได้ แต่คนเราก็ชอบใช้ของพวกนี้เป็นเครื่องมือการวัดอำนาจและอวดฐานะกันเหลือเกิน

ยิ่งผู้ใดมีสมบัติ เงินทองมากเท่าไหร่ ผู้นั้นดูเหมือนจะมีสิทธิ มีเสียง มีโอกาส มากกว่าคนอื่น ถึงแม้กฎหมายจะบอกเอาไว้ว่าทุกคนในสังคมมีสิทธิเท่าเทียมกันก็ตาม แต่ดูเหมือนว่าธรรมเนียมการปฏิบัติของคนในสังคมนั้นกลับตรงกันข้าม ผู้คนเลือกที่จะปฏิบัติและเกรงใจต่อผู้มั่งคั่งด้วยสมบัติและฐานะ…ไม่ผิดเลยครับถ้าเราจะพูดว่า "มนุษย์ในสังคมปัจจุบัน ประเมินกันที่ฐานะ" 

จะสังเกตุเห็นว่าหากเรามี สมบัติหรือเงินทองที่มากมายแล้วละก็ เราก็กลายเป็นคนสำคัญ เป็นคนที่มีคุณค่าขึ้นมาทันที เหมือนทุกสิ่งอย่างมันสามารถเสกได้อย่างง่ายดาย อะไรประมาณนั้น

หลายๆคนที่มีสิ่งที่เรียกว่า สมบัติหรือเงินทองมากๆ เค๊าเหล่านั้นก็อาจจะไม่จำเป็นที่จะต้องอ่อนน้อมถ่อมตนอะไรต่อใครๆ… ซึ่งมันก็ทำให้คนเราหยิ่งจองหอง หรือบางคนก็พูดจายกตนข่มท่าน อาจจะมีทั้งที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ แต่บอกได้เลยว่ามันเป็นอะไรทีแย่

หลายคนๆมีหลากหลายวิธีในการก่อร่างสร้างตัว ในการสร้างฐานะ
บางคนก็มุ่งมั่นในการทำงาน แต่บางคนก็เลือกที่จะเกาะพ่อแม่กินก็มี อะ ไม่เป็นไร เราไม่ได้คิดจะเขียนเรื่องเกาะพ่อแม่กินตอนนี้ เอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน 

คนเราหา คนเราสร้าง เพื่อที่จะสร้างฐานะกัน เพื่ออยากที่มีอำนาจกัน เพื่อที่อยากจะให้คนอื่นเกรงใจเรา มันเป็นเหตุผลของการหา เหตุผลของการสร้างที่ถูกต้องแล้วเหรอ

เราหา เราสร้าง เรารู้จักคำว่า "พอ" มั๊ย เพราะถ้าเราไม่รู้จักพอ หาเท่าไหร่ก็คงไม่มีวันจบสิ้น เราก็ยังคงต้องหาไปเรื่อยๆ อยู่อย่างนั้นเป็นวัฏจักรที่ไม่มีวันสิ้นสุด


อย่างไรก็ตาม ถ้าเรารู้จักคำว่าพอ เราก็ไม่ต้องไปดิ้นรนอะไรมากมาย ขอแค่เรามีอยู่อย่างเหลือเก็บ เหลือประทังชีวิต เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานและมีเหลือพอที่จะช่วยเหลือสังคมบ้าง…วิธีการสร้างสมบัติเท่าที่เราพอจะมีกิน มีใช้ และมีเก็บ ให้มากขึ้นนั้นไม่ใช่การแสวงหาธุรกิจใหม่ๆมาทำ หรือการมองหางานที่ได้เงินเดือนดีๆเสมอไป เอาอาจทำได้ง่ายๆด้วยการ “ลดความต้องการ” หรือความโลภในตัวของเราให้น้อยลง ก็เป็นได้

นี่เป็นอีกวิธีหนึ่งของการ ลดเพื่อสร้าง

ยิ่งถ้าเรามีความอยากมี ความอยากได้น้อยลง อะไรอะไรที่เรามีอยู่ ก็ดูเหมือนจะมีมากขึ้นมาทันที ทุกอย่างมันดูเหมือนมีเกินพอเสียด้วยซ้ำ คือมันมากเกินที่เราอยากจะมีอยากจะได้ นี่แหละหลักของการ ลดเพื่อสร้าง

ชีวิตกับการแสวงหามันน่าจะเพียงพอแล้ว…สร้างความสุขให้กับตัวเองบ้างก็ดีนะครับ…เปลี่ยนวิธีการสร้างสมบัติและวิธีการเสาะแสวงหาแบบเดิมๆ จากการใช้ความโลภเป็นรากฐานมาสร้างและการเสาะแสวงหา ด้วยการ “ลด” ลดความอยากมี ลดความอยากได้ จะดีกว่ามั๊ย 

คนที่มีความสุข ไม่ใช่คนที่ "มี" มากที่สุด แต่อาจเป็นคนที่มีน้อย แต่ว่ามีมากกว่าสิ่งที่เค๊าต้องการก็อาจเป็นได้…

ถ้าเราลด ละ เลิก ความโลภไปได้บ้าง เราก็ไม่จำเป็นต้องไปวิ่งตามและเสาะแสวงหาอะไรมากมาย

ชีวิตที่สามารถ ลด ละ เลิก ความโลภไปได้บ้าง เราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปแสาะแสวงหาอะไรต่างๆมากมายเพื่อมาตอบสนองความต้องการที่เราอยากมีอยากได้อะไรมากมาย

ดังนั้น การลดเพื่อสร้าง ไม่ใช่สิ่งที่อะไรที่ทำไม่ได้ ไม่ใช่อะไรก็ไกลเกินเอื้อม หากเราลองหยุด... หยุดสักนิด หยุดกับทุกสิ่งอย่าง แล้วมาลองคิดไตร่ตรองดูว่า สรุปแล้วชีวิตเราต้องการอะไร อะไรต่างๆที่เราหามา มันมากเกินพอ มันมากเกินความจำเป็นหรือเปล่า

ถ้าหากเรามา ลดเพื่อสร้างกัน ชีวิตเราจะเต็มอิ่มและมีความสุขมากกว่านี้กันมั๊ย

มาลองดูกันนะครับ ว่าการ "ลดเพื่อสร้าง" เนี๊ยะทำได้จริงมั๊ย มันจะทำให้เรามีความสุข และค้นหาตัวเองได้ดีจริงๆมากน้อยแค่ใหน

ทดลองการใช้ชีวิตแบบ ลดเพื่อสร้าง กันดูนะครับ ได้ผลอะไร ยังไงก็นำมาเอาเผื่อแผ่กันด้วยนะครับ