ความสุขในบั้นปลายของชีวิต

เคยคิดกันบ้างมั้ยว่า คนเราหนะไม่แก่เกินที่จะฝัน

มีหลาย ๆ คนที่ต้องเก็บความฝันของตัวเองเอาไว้ก่อน เพราะสถานการณ์หลาย ๆ อย่างในชีวิตมันอาจจะต้องทำให้เราต้องทำหน้าที่ของคนในครอบครัวก่อน บางคนก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองก่อน ก่อนที่จะมีเวลามาตามหาฝันของตัวเอง

เราคิดว่าการที่คนเรามีความฝัน มีจุดมุ่งหมายในชีวิต มันทำให้ชีวิตเรามีค่า ไม่ใช่แค่เกิดมา แล้วก็ตายไปโดยเปล่าประโยชน์

เรารู้จักผู้หญิง 2 คน ณ กาลครั้งหนึ่งเราเคยทำงานร่วมกัน คนหนึ่งเป็นเพื่อนที่สนิท เขาเป็นอาจารย์สอนชั่วคราว สอนวิชาคณิตศาสตร์ ถึงแม้ว่าอายุของเขากับของเราจะห่างไกลกัน เขาคนนั้นอายุตอนนี้ก็น่าจะประมาณ 50-51 ปี เขาเป็นคุณยายแล้ว มีหลานเล็ก ๆ แล้ว เขาก็ส่งเสียลูก ๆ ของเขาจนเรียนจบมหาวิทยาลัยกันทุกคน ลูกของเขาทั้ง 3 คน ทุกคนมีหน้าที่การงานที่ดี บางคนก็เรียนต่อปริญญาโท คนส่วนมากที่ประเทศออสเตรเลียถ้าเผื่อเรียนต่อปริญญาโท เขาจะเรียนด้วยเงินของเขาเอง พวกเขาจะไม่ค่อยไปวุ่นวายกับเงินทองของพ่อแม่เท่าไหร่ในการเรียนปริญญาโท

เพื่อนคนนี้ ตอนนี้ก็เหมือนว่าเขาได้ทำหน้าที่ของแม่ที่ดีแล้ว ชีวิตบั้นปลายที่เหลือเขาก็กำลังที่จะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ทำอะไรที่ตัวเองใฝ่ฝันอยากจะทำบ้าง เขาบอกว่า เขาจะเลิกเป็นอาจารย์สอน มาหางานอะไรทำเล่น ๆ ไป แค่ part-time หาเงินพอเลี้ยงตัวเองก็พอ เพราะเขาไม่มีภาระอะไรที่ต้องดูแลลูก ๆ แล้วหนิ เขาก็กะจะลงเรียนอะไรสักอย่าง part-time ไปด้วย เรียนในสิ่งที่เขาสนใจ ทำในสิ่งที่เขาอยากจะทำ คนเราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ตามหาฝันตอนอายุ 51 นี่ยังไม่สายนะครับ นี่แหละสปิริตของความเป็นคน

เขาบอกว่าเขาสนใจเรื่องปรัชญาชีวิต เรื่องศาสนา เขาก็คงจะเรียนต่อทางด้านนั้น เราก็ดีใจด้วยที่เขากำลังตามหาฝัน ตามหาความสุขของตัวเอง ทำในสิ่งที่เขาอยากจะทำ

เขาทำเพื่อลูก ๆ ทำเพื่อคนในครอบครัวมามากแล้ว ถึงเวลาแล้วสินะ ที่เขาจะทำอะไรเพื่อตัวของเขาเองบ้าง

ในขณะเดียวกัน เราก็รู้จักกับผู้หญิงฝรั่งคนหนึ่ง เขาเป็นแม่ของเพื่อนเราเอง เขาเรียนไม่สูงนัก เขาเรียนจบแค่ high school ทำงานในออฟฟิศ ส่งเสียลูก ๆ ทุกคนจนจบมหาวิทยาลัย ลูก ๆ ทำงานกันหมดแล้ว อยู่มาวันหนึ่งเขาก็บอกลูก ๆ ว่า แม่จะไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยนะ จะไปเรียนต่อทางด้านคุรุศาสตร์ เพื่อที่จะออกมาเป็นครูสอนนักเรียนประถม ลูก ๆ ก็สนับสนุนคุณแม่เขาเต็มที่ เพราะว่าคุณแม่เขาได้ทำหน้าที่ของเขาแล้ว นี่ก็เป็นตัวเอย่างอีกตัวอย่างหนึ่ง ที่คนเรา เขาทำตามความฝันของตัวเอง ทำในสิ่งที่เขาอยากจะทำ ถึงแม้ว่าเขาจะต้องรอกว่าครึ่งชีวิตเพื่อที่จะทำสิ่งนั้น มันก็ยังไม่สายเกินไป

บางทีชีวิตคนเรามันก็สำคัญนะครับ ที่เราจะต้องคอยถามตัวเองอยู่เสมอว่า ตอนนี้สิ่งที่เราทำอยู่มันเป็นสิ่งที่เราชอบมั้ยหรือว่าเป็นสิ่งที่เราทำเพื่อหาเลี้ยงชีพและก็ดูแลครอบครัว

ดูแลครอบครัวแล้ว ก็อย่าลืมดูแลตัวเองนะครับ
ชีวิตเรา เราเลือกได้ เราเลือกที่จะตามหาฝันเราได้ ไม่มีใครแก่เกินที่จะฝัน

ขอให้ทุกคนมีความสุขในบั้นปลายของชีวิตนะครับ

...เพราะฉะนั้น มันถึงเป็นเช่นฉะนี้...