มันรู้สึกเหนื่อย เมื่อยกับหน้าที่การงาน ความรับผิดชอบและการใช้ชีวิตในสังคมปัจจุบัน
มันเหนื่อยกับชีวิตที่ต้องดิ้นรนและต่อสู้ แกร่งแย่งแข่งขัน ทั้งกับเวลาและกับตัวเราเอง
มันก็มีบ้างเป็นบางอารมณ์ที่เราอยากจะใช้ชีวิตเรียบง่าย slowlife ไปอยู่ตามป่า ตามเขา ตามดง ใช้ชีวิตแบบบ้านไร่ บ้านนา ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์มันคงจะดีไม่น้อย
พวกคนที่เขาใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ตามเมืองรอบนอก อยู่ตามชนบท เขาจะรู้หรือเปล่านะว่าชีวิตพวกเขานั้นมันโชคดีขนาดใหน
คนสังคมเมืองก็อยากจะไปใช้ชีวิตเรียบง่ายตามเมืองรอบนอก แต่ในขณะเดียวกัน คนตามเมืองรอบนอก ตามชนบทก็ไขว่ขว้าและอยากที่จะมาใช้ชีวิตอยู่ในสังคมเมืองกันจังเลย
นี่แหละนะชีวิตมนุษย์ รู้สึกว่าเราไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่เรามีกันเท่าไหร่ มันรู้สึกว่าหาเท่าไหร่ก็ไม่พอ ถมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม กับ "ความต้องการ" และ "ความอยาก" อยากจะได้โน่น อยากจะได้นี่
เมื่อไหร่นะคนเราจะรู้จักคำว่า "พอ" คำว่า "พอ" ที่มันพอจริงๆ
คนเรานะถ้ามันมีความต้องการ มีความอยากที่น้อยลง คนเราก็คงไม่ต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนอะไรกันมากมาย คิดว่าชีวิตที่มันรู้จักคำว่า "พอ" จริงๆ มันก็คงจะเป็นอะไรที่มีความสุขจริงๆได้เช่นเดียวกัน...
No comments:
Post a Comment