ชาวพุทธหลาย ๆ คนออกมาใส่บาตรกัน
ทั้งคนไทยและคนไม่ไทย
หลาย ๆ คนรู้จักเรา
แต่เราไม่รู้จักเขา
6-7 ปีแล้วสินะที่เราไม่ค่อยได้บอกไปเดินแถว shopping centre อะไรเท่าไหร่
ไม่ได้หยิ่ง ไม่ได้เล่นตัว
คือมันไม่มีเวลาจริง ๆ จ๊ะ
24 ชั่วโมงที่เรามีอยู่ เราก็ใช้ในการทำงาน อยู่กับครอบครัว
ไปวัด ไป gym อะไรแบบนี้มากกว่า
จะให้ไปเดินเล่นใน shopping mall มันหมดสมัยแล้วหนะ
รู้สึกไม่ชอบแล้ว
อยากได้อะไร แฟนจะเป็นซื้อของเข้าบ้านมากกว่า
เสื้อผ้าก็จะไปซื้อที่เมืองไทย มันมีไม่กี่ยี่ห้อที่เราใส่; AIIZ
ถ้าเป็นเสื้อผ้าที่นี่ ก็จะมีไม่กี่ยี่ห้อ ไม่กี่ sytle ที่เราใส่
แฟนจะเป็นคนซื้อให้ทั้งหมด
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่คนที่ Wollongong รุ่นหลัง ๆ จะไม่ค่อยเห็นเราออกไปเดินเล่นในเมือง
แตกต่างจาก 2003 - 2007 ยุคทองของพี่จอห์นแล้วหละหนูจ๋า
พี่จอห์นยุค 2015 - 2018 เป็นยุคที่ไม่ค่อยได้ออกไปไหนจริง ๆ
วันนี้ได้ออกไปเป็นเด็กวัด คนออกมาตักบาตรเยอะมาก
เราก็คิดว่าคงมีไม่เกิน 5
แต่นี่ที่ไหนได้ มีมา 40-50 คน
ที่ถ่าย clip มาได้คือช่วงที่เราไ่ม่ยุ่ง
ช่วงที่ยุ่ง ๆ วุ่น ๆ ช่วยพระอาจารย์เก็บของออกจากบาตร
ไม่รู้สิ มันเป็นอะไรที่มีความสุข
ชีวิตนี้เราก็ไม่ต้องอะไรมากอยู่แล้ว
ไม่จำเป็นต้องมี Ferrari สีแดง
เท่าที่มีอยู่ทุกวันนี้ เราก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องดิ้นรน ไม่จำเป็นต้องตะเกียกตะกาย
ส่วนเรื่องลูก ลูกเขาก็ต้องหากินเองไม่ใช่เหรอ
เราเลี้ยงลูกกันแบบกึ่ง ๆ คนไทย กึ่ง ๆ ฝรั่ง
แต่ไม่ใช่พวกไข่ในหิน หรือพ่อแม่หาสมบัติเอาไว้ให้ลูกใช้
เราไม่ใช่แบบนั้น เราปูทางให้เขาแล้ว ที่เหลือเขาต้องจัดการชีวิตของเขาเอง
เราคิดว่า นี่คือความสุขที่แท้จริง
มันเป็นชีวิตที่พอเพียง และก็พอเพียงอย่างแท้จริง
เราไม่ทำอะไรใหญ่เกินตัว
เรากินอิ่มแล้ว เราก็รู้จักแบ่งปัน
ชีวิตที่เหลือเราจะเป็นอย่างไร เราไม่รู้ แต่รู้ว่าชีวิตที่มีเหลืออยู่
เราจะอยู่เพื่อการสิ่งนี้ ศาสนา ภูเขา ทะเล และต้นไม้
ก็เพราะชีวิตเรา เราเลือกแล้ว
No comments:
Post a Comment