ถ้าเค๊าได้พูดถึงเราแล้วมีความสุข ก็ปล่อยให้เค๊าพูดเถอะ

คงเคยได้ยินแล้วสินะว่า "การนินทากาเล เหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดไปกรีดหิน" อะไรประมาณนี้ เอ๊ะ ไม่แน่ใจว่าจำได้ถูกต้องหรือเปล่านะ แต่ ก็นั่นแหละ anyway เอาเป็นว่าเรารู้กันก็พอ LOL

เคยบ้างมั๊ยที่บางทีเราโดนคนโน้น คนนี้เอาเราไปเม๊าท์โดยที่เราก็ไม่รู้ตัวเลย มารู้อีกที ก็แบบว่า อะไรวะ แสรดดดดดด ไม่เคยรู้จักกันเลย ไม่เคยคุย ไม่เคยเห็นหน้า เอาตูไปเม๊าท์สะแล้ว

ก็ไม่เป็นไรครับพี่น้อง สาเหตุที่เราไม่รู้จักเค๊า ไม่คบเค๊า คงเป็นเพราะว่า พวกเขาเหล่านั้น จัดอยู่ในหมวดหมู่ "ไม่มีค่าพอที่จะรู้จัก หรือจะคบ" ส่วนจะวัดค่ากันตรงใหน ก็ standard ใคร standard มัน ก็แล้วกัน แต่ standard ฉัน ไม่เหมือนใครแน่นอน!!!

เอ๊ะ....จุ๊...จุ๊...จุ๊... แล้วถ้าเป็นคนที่เรารู้จักหละ
อ๋อ ก็ไม่เป็นไรเช่นกัน ความกล้าเค๊าคงติดลบ ต่อหน้า ไม่กล้าเม๊าท์ ต้องเม๊าท์ทีเพลอ เอ๊ะนี่มันพวกชอบแทงข้างหลังนี่หว่า เธอ... เธอ... ฝากดึงมีดตรงหลังฉันออกหน่อยสิ หลายเล่มเลยหวะ แต่มีดเธอไม่ค่อยคมหนะ เพราะฉันไม่รู้สึกอะไร เพราะเรามีเสื้อเกราะกันมีดหนะ

แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่ว่าลมปากเหม็นๆของใคร จะมาจากด้านใหน ทั้งที่จากคนที่รู้จัก และไม่รู้จัก เราก็ถือเสียว่า เราได้ทำให้ใครบางคนเค๊ามีความสุข เค๊าคงมีความสุขที่เค๊าได้พูดถึงเรา ได้เม๊าท์เรา หรือไม่ก็คิดถึง... แต่คิดถึงแบบนี้ ก็ไม่ดีนะ... :)

ถ้าคนที่เค๊าเม๊าท์เราแล้วเค๊ามีความสุข ใบหน้าเบิกบาน หัวเราะแจ่มใจ เลือดลมสูบฉีดไหลเวียนดี เฮ้ย... แสดงว่าเราได้บุญนะเนี๊ยะ ที่เราทำให้เค๊ามีสุขภาพแข็งแรง อายุยืน แต่อายุยืนแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่หนักแผ่นดินหรือเปล่านะ อะนะ อันนี้ เก็บไปคิดกันเอาเอง

เราหนะ ปล่อยวางแล้ว แล้วท่านหละ ปล่อยวางมันแล้วบ้างหรือยัง

ไปแล้วนะ จุ๊...จุ๊...จุ๊.. แล้วก็ไม่ต้องคิดถึงหละ