พึงพอใจในสิ่งที่เรามี

เราเคยกันมั่งมั๊ยเอ่ย ที่มองไม่เห็นค่ากับหลายๆสิ่งที่อยู่รอบๆตัวเรา
หลายๆคน คิดว่าทุกอย่างได้มาง่ายๆ ของบางอย่าง เราเห็นอยู่ทุกวัน อยู่ข้างๆรอบตัวเรา เราจะไม่มองเห็นค่าเท่าไหร่นัก

พี่ J ตอนนี้นั่งเขียน blog อยู่ที่ เมืองรอบนอกของ Queensland แบบว่า Internet ที่นี่ช้ามาก สัญญาญโทรศัพท์มือถือ ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กะขับรถไปเที่ยวชมวิวสะหน่อย ปรากฏว่าสัญญาญโทรศัพท์ก็ไม่มี ที่ใหนที่ไม่มีสัญญาญโทรศัพท์เราก็ไม่อยากไป เพราะกลัวว่าถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา แล้วติดต่อใครไม่ได้ เราก็ไม่อยากเสี่ยง

การมาครั้งนี้ พี่ J ก็เลยต้องพก SIM card โทรศัพท์มือถือของบริษัทที่สัญญาญเค๊าดีๆมาด้วย กันเหนียว ว่างั้นเถอะ

ส่วน mobile broadband Internet 3G ที่เคยใช้อยู่ที่บ้าน ที่เสียบปุ๊บ ก็วิ่งปึ๊ดวิ่งปึ๊ดเนี๊ยะ มาอยู่ที่นี่ กลายเป็นแค่ 2G เอง เราก็คิดในใจว่า เออ คนแถวนี้เค๊าอยู่กันยังไงนะ เป็นเรานะ Internet ต้องเร็วปึ๊ด มือถือต้องเช็ค email ได้ อะไรประมาณเนี๊ยะ มันก็เลยทำให้เรารู้ว่า เออ ชีวิตเรา และสิ่งที่เรามีอยู่ในชีวิตประจำวันเนี๊ยะ มันดีกว่าคนแถวๆนี้เยอะเลยนะ

Australia ต่อให้ขึ้นชื่อว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วก็เถอะ แต่เมืองรอบนอก หรือ regional areas ก็ล้าหลังกว่าเมืองใหญ่ๆเยอะเลยแหละ ดังนั้นพวกเราที่อยู่ที่ Wollongong หรือหัวเมืองใหญ่ ก็ควรที่จะพึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีสะ