รู้หน้า ไม่รู้ใจ

ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ รู้สึกว่า inspiration ในการเขียนจะออกมาในแนวแปลกๆ เพราะสังคมที่เราอยู่กันทุกวันนี้ มันเป็นสังคมแปลกๆ สังคมแคบๆ โดยเฉพาะคนไทยที่อยู่แถวๆ Wollongong เดินไปเดินมา ก็ชนกันแล้วหละ คนไทย เรื่องของคนนั้น เรื่องของคนนี้ ก็จะรู้จักกันทั่วไปหมดเลย ดังนั้น ใครพูดอะไรออกไป ให้ระวังไว้ให้ดีเหลือเกิน อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับตัวเอง สบายใจที่สุด

ล่าสุด พี่ J ก็ได้มีโอกาสไปเจอ พี่คนไทย/ลาว คนหนึ่ง ที่เคยรู้สึกกันมานาน เกือบๆ 10 ปี ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันอยู่ แต่ด้วยความที่ว่า โลกนี้มันคงแคบจริงๆ จู่ๆเราก็มาเจอกันอีก หลังจากที่ห่างหายกันไปหลายปี ก็เคยได้ยินแต่ข่าวแปลกๆของแก พอมาเจอกันคราวนี้ แกก็มีข่าวคราวมาเล่าให้ฟัง โดยที่ทั้งๆที่เราไม่อยากฟัง เพราะเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ด้วยมารยาทอันงดงามที่ติดตัวพี่ J มาตั้งแต่เกิด (ขอหยอดนิดหนึ่ง) เราก็เลยทนๆนั่งฟังแกไป ยิ่งแกพูดออกมามากๆ เราก็ยิ่งรู้ว่าแกเป็นคนยังไง

คนเรานะตอนที่เค๊ารัก ชอบ พอ อยู่กับใครหละก็ ทุกอย่างดูดีไปหมด เหมือนพี่คนนี้ที่สนิทกับใครคนหนึ่ง และก็ทำงานด้วยกันกับใครคนนั้น เอาเป็นว่าใครนั้นเป็นนายจ้างก็แล้วกัน ตอนที่รักกัน สนิทกัน ทุกอย่างดูดี สวยงาม หวานแหวว กล่าวถึงกันแต่ละครั้ง ฟังดูดีไปหมด แต่มาวันนี้ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป เพราะพี่คนนี้ตอนนี้จะมาเปิดทำธุรกิจตัวเดียวกัน เหมือนกับคนคนนั้น และอยู่ใกล้กันด้วย ตอนนี้พอเวลาเค๊าพูดถึงอีกฝ่ายหนึ่งเหรอ จากแต่ก่อนที่มีแต่สิ่งดี หวานๆ ตอนนี้ กลายเป็นเทสาดเทเสียกันไปหมด ฟังดูแล้ว ก็เหม็นๆ เน่าๆ ยังไงไม่รู้ เราฟังแบบก็ได้แต่ทำเป็นหูทวนลม

เนื่องด้วยว่าเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะขาดการติดต่อกันมาหลายปี พอมาได้ยิน ได้เจอ แบบนี้ ก็รู้สึกว่า เออ คนเราก็แปลกนะ เปลี่ยนกันไปได้ขนาดนี้ จากที่เคยรักกัน ตอนนี้กลายเป็นอื่นเสียแล้ว จริงๆก็ไม่เกี่ยวกับเราหรอกนะ เพราะเราก็ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับใครอยู่แล้ว แต่มาเจอคนประเภทนี้ที่ชอบเทสาดเทเสียใส่คนอื่น จะจริงหรือไม่จริง เราไม่รู้ และก็ไม่อยากรู้ด้วย แต่พอมาได้พบได้เจอ แล้วก็อนาจใจแทน

คนเราเนี๊ยะ มันรู้หน้า ไม่รู้ใจจริงๆ
อันตรายครับอันตราย คนแบบนี้ขอห่างไกล ดีที่สุด