สงสารคนหา บ้างหรือเปล่า

อะไรเอ่ย เมื่อเวลาอยากได้ก็โทรมา กริ๊ง กริ๊ง

hmmmmm เงินทองเนี๊ยะ หายคนคงเอาง่ายๆว่า มันหล่นลงมาจากฟ้ามั๊ง
จะมีสักกี่คนที่จะรู้ว่า เงินแต่ละบาทแต่ละสตางค์มันหามายาก มันมาจากการที่ต้องวิ่งไปโน่น วิ่งไปนี่ ขับรถไปโน่น ขับรถไปนี่ ทำงานนั้นเสร็จ ก็มาทำงานนี้ต่อ

ทำงานที่เมืองนอกได้เงินเป็นเป็น ดอลลาห์ คนที่เมืองไทยก็เลยเหมาเอาง่ายๆหละสินะ ทำงานอะไรนิดหน่อยก็ได้ตังค์หละ แต่จะมีสักกี่คนที่เมืองไทยรู้ว่า ค่าครองชีพที่นี่แพง เงินหามาได้ง่าย แต่รายจ่ายก็เยอะ ต้องประหยัดจริงๆถึงจะมีเงินเก็บ

คนใช้ไม่ได้หา คนหาไม่ได้ใช้ เพราะว่าคนที่หามาได้ เค๊ารู้ว่ากว่าจะได้ตังค์มาแต่ละที ต้องทำงานหนักขนาดใหน แต่คนที่ใช้หนะเหรอ ก็ไปเห็นคุณค่าอะไรหละ ถ้าเค๊าไม่ได้หามาด้วยตัวของเขาเอง


อยากจะรู้จังเลยว่า ไอ้คนที่ใช้เนี๊ยะ เค๊าสงสารคนทีหากันหรือเปล่า
อยากจะรู้จริงๆ

หรือว่า บางทีการที่เรา จะไม่สนใจใครเลย ก็น่าจะดีเหมือนกัน หนีออกไปอยู่ตามป่า ตามเขา ก็น่าจะดีเหมือนกัน โลกนี้วุ่นวายหนอ โลกนี้ยุ่งเหยองหนอ

เคยได้ยินเพื่อนบอกว่า "ignorance is a bliss" ท่าทางมันคงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย