ก็ในเมื่อเรามีน้องตอ เราก็ต้องมีน้องแหล เป็นเรื่องธรรมดา เมื่อเราเอ่ยถึงน้องตอไปแล้ว งั้นวันนี้ขอเอ่ยถึงน้องนิดหนึงก็แล้วกัน เดี๋ยวเค๊าจะเสียใจ จิ...จิ...จิ...
ณ กาลครั้งหนึ่ง น้องแหลของเราก็เป็นเพื่อนซี้ของน้องตอนี่แหละ แต่ด้วยความที่ว่า ตอกันไป แหลกันมา มันก็เลยเห็นไส้ เห็นพุงกันไปหมด น้องแหล ก็เลยขอแยกทางกับน้องตอเป็นการชั่วคราว แต่คิดว่า วัน เดือน ปี ผ่านไป ทั้งน้องตอ และน้องแหล ก็น่าที่นะกลับมาเป็นเพื่อนซี้กันอีกรอบ เพราะทั้งสองคนเป็นกิ้งก่าด้วยกันทั้งคู่ คือเปลี่ยนสีกันได้บ่อย แล้วแต่สถานการณ์ ถึงตอนนั้น เราก็น่าจะสร้างหนังไทยน้ำเน่า เรื่อง "น้องตอ และน้องแหล return" ถึงตอนนั้นเราก็น่าจะแจกยาฆ่ายุงกัน เพราะยุงมันคงจะชุมน่าดู
พรรบทมานาน เอาเป็นว่า เข้าเรื่องน้องแหลของเราดีกว่า เดี๋ยวเค๊าจะเสียใจ
น้องแหล ปกติแล้วก็เป็นคนที่ไม่ค่อยมีพิษมีภัยเท่าไหร่ ถ้าเปรียบเทียบกับน้องตอ เพราะน้องแหล ชีวิตของเธอก็ค่อนข้างจะเรื่อยเปื่อยอยู่แล้ว เธอก็แหลไป แหลมา ไม่ค่อยมีจุดหมายอะไรกับชาวบ้านเค๊าสักเท่าไหร่ แต่ละวันก็หายใจทิ้งไปวันๆ เพราะว่าชีวิตไม่มีอะไรที่ต้องเดือดร้อนสะเท่าไหร่
เอาเป็นว่าชีวิตน้องแหลหนะ ออกแนวชิวๆก็แล้วกัน เธอก็จะชิวไป แล้วก็ชิวมา หาสาระอะไรในชีวิตไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่
น้องแหล เธอก็แหลสมชื่อ เธอก็จะสามารถลื่นไหลไปได้เรื่อยๆ ปลาไหลยังอาย เอางี้ดีกว่า น้องแหล สามารถเอาตัวรอดได้แทบทุกสถานการณ์ เพราะเธอหนะแหลได้สมชื่อจริงๆ คือชีวิตนี้เกิดมาเพื่อการแหลโดยตรง...oops!!!
วัน คืน ผ่านไป ถึงแม้ว่าอายุและวัยที่มันก็มากไปตามกาลเวลา น้องแหลก็ยังสามารถผดุงอุดมการณ์ในการแหลของเธอได้ไม่เคยเปลี่ยน เคยแหลยังไง กี่ปีผ่านไปความแหลก็ยังคงเดิม ไม่เคยเปลี่ยน โอ้ พระแม่เจ้า เธอช่างมีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวจริงๆ เก่งแต่เรื่องแหลๆ ถ้าเก่งเรื่องอื่นๆด้วย อะไรหลายๆอย่างในชีวิตก็น่าจะดีกว่านี้
แต่ถึงยังไงเสีย น้องแหล ก็ยังดีกว่าน้องตอ อยู่บ้างเล็กน้อยที่เธอไม่ค่อยทำความเดือดร้อนให้ชาวบ้านสักเท่าไหร่ ชีวิตเธอก็สนุกไปวันๆ แหลไป แหลมา เก็บ เลี้ยง ไว้ดูเล่น ก็ดีเหมือนกัน
No comments:
Post a Comment