ความสุขที่ไม่จำเป็นต้องซื้อมาด้วยเงินทอง

ช่วงที่พี่ J เขียน blog อยู่ช่วงนี้ เป็นช่วงที่มาพักผ่อนที่เมืองไทย มาเพื่อที่ได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อ แม่ และญาติและทุกคนที่เคยเลี้ยงดูเรามา และมาคราวนี้ก็ได้มีโอกาส ไปต่างจังหวัด ไปให้ในหมู่บ้าน ที่สมัยหนึ่ง เราก็เคยไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น ถึงแม้ว่าจะเคยไปอยู่ไม่นาน มาคราวนี้ได้มีโอกาสไปไหว้ผู้สูงอายุหลายๆคน

อยู่แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็เลยต้องแวะที่โน่นที ที่นี่ที บินกันให้ทั่วเมืองไทยไปเลย
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาแค่ช่วงสั้นๆ แต่ก็มีความสุขเหลือเกิน ความสุขที่ได้กลับมาใช้วิชีตเดิมๆ เหมือนตอนเป็นเด็ก แค่นั่งอยู่ที่บ้านกับคุณย่า ก็มีความสุขเหลือล้นแล้ว ไม่ต้องการออกไปเที่ยวที่อื่น ไม่ต้องการออกไปเที่ยวภูเขา เที่ยวดูโน่นดูนี่ เพราะเคยเที่ยวมามากพอแล้ว ทำอะไรในชีวิตมามากพอแล้ว เดินทาง เที่ยวที่โน่น เที่ยวที่นี่มามากพอแล้ว มันหยุดแล้ว มันหมดแล้วกับความอยาก

อยู่ที่บ้านได้ทานข้าวทุกมื้อกับที่บ้านก็มีความสุขเหลือล้น คงไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือได้ มันเป็นความสุขที่อธิบายไม่ได้ ผู้รู้ก็คงรู้ได้เฉพาะตน ที่มีความสุขก็เพราะว่า ที่บ้านรอนานเหลือเกิน 3-4 ปี กว่าจะได้ทานข้าวด้วยกันแบบนี้ เพื่อนๆที่โทรนัดกินข้าวก็ของดไปหมดเลย แตกต่างจากสมัยเด็กๆมากเลย :)

ความสุขเนี๊ยะมันไม่จำเป็นที่ต้องออกไปกินข้าว สวนเสเฮฮากับเพื่อน หรือออกไปตะลุย shopping ละลายทรัพย์เหมือนสมัยก่อนเลยนะ จริงๆแล้วความสุขมันอยู่ใกล้ๆแค่เอื้อมนี่เอง