เวลาและความฝัน

เคยเป็นแบบนี้กันมั่งมั๊ยเอ่ย ว่าทำไมเราต้องเจอกับความผิดพลาดอีกแล้ว? 

ทำไมชีวิตเราต้องมาเจอกับอะไรที่แย่ๆแบบนี้?

หลายๆครั้งเราอาจเคยได้ยินคำพูดเหล่านี้ออกมาจากตัวเราเองหรือมาจากคนที่ใกล้ตัวเรา

คำพูดและความคิดเหล่านั้นอาจเกิดขึ้นมาจากบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เป็นไปตามต้องการ หรือไม่เป็นไปตามใจเราที่หวังเอาไว้

เมื่อเราหวังเอาไว้สูงเวลาเราผิดหวังก็ย่อมจะเจ็บเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์โลก

แต่คนเราก็ต้องมีความหวังกับเรื่องอะไรต่างๆในชีวิต ถ้าไม่อย่างงั้นชีวิตก็ขาดรสชาติ

ในชีวิตปัจจุบันเราต่างดำเนินชีวิตไปด้วยความฝัน ความหวังบนพื้นฐานของโลกแห่งความเป็นจริง

แต่เราจะฝันและหวังอย่างไรไม่ให้เราเสียใจ?

จริงๆแล้วคำตอบนี้ก็คงจะหลากหลาย ขึ้นอยู่กับความหวังและความต้องการที่จะไขว่ขว้าของแต่ละคน

แต่เมื่อเราลองถามตัวเราเองว่าในชีวิตเรา มีหลายครั้งมั๊ยที่เราปล่อยให้ความฝันปล่อยผ่านไปโดยที่เราไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย

เราอยากเรียนหนังสือให้เก่ง 

เราอยากทำงานตำแหน่งดีๆ

เราอยากมีอาชีพนี้ นั่น นี่ โน่น

หรือว่าความฝันต่างๆอีกมากมายที่เราเคยฝันและเราปล่อยผ่านไปโดยที่ไม่ได้ลงมือทำอะไรเพื่อให้ความฝันนั้นเป็นจริง และเมื่อเวลาผ่านไปเรากลับมาเสียดายที่เราไม่ได้ทำความฝันนั้นให้เป็นจริง เพรา

เราไม่สามารถย้อนเวลากลับคืนมาเพื่อทำความฝันนั้นให้เป็นจริงได้นะครับ เวลาไม่มีวันหวนกลับ ดังนั้นหากเรามีความฝันหรือความหวังอะไรก็ตามแต่ เราควรที่จะทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำให้ดีที่สุดเพื่อที่จะให้ความฝันหรือความหวังเราเป็นจริง

โอกาสในชีวิตไม่ได้เข้ามาหาเราบ่อยๆ และบางครั้งเมื่อโอกาสเข้ามาหาเราในจังหวะที่เราไม่พร้อม เราอาจจะสูญเสียโอกาสนั้นไปอย่างน่าเสียดาย

จะดีกว่าไหมถ้าเราทำสามารถทำตัวให้พร้อมกับความฝันอยู่เสมอ พยายามปรับปรุงความสามารถของเราให้ใกล้กับความฝันที่เราหวังเอาไว้ สำรวจตัวเองว่าคุณสมบัติอะไรที่เราขาดไป หรือเสริมสร้างจุดแข็งที่เรามีอยู่แล้ว ให้เพียงพอและพร้อมกับความฝันของเราอยู่เสมอ

ปัญหาในปัจจุบันที่เราพบเจอกันมากก็คือ ตอนนี้ส่วนใหญ่คนไม่รู้ว่าความฝันที่แท้จริงแล้วของตัวเองคืออะไร

ส่วนใหญ่เรานั้นใช้ชีวิตไปตามกระแสสังคมหรือกระแสทุนนิยมที่หล่อหลอมให้เราต้องมีเงินทองมากมาย มีหน้าที่การงานในสังคมที่ดี มีกระเป๋ารองเท้าหรือเสื้อผ้าราคาแพง เอาไว้ใส่เพื่อแสดงฐานะทางสังคมที่แตกต่างกัน 

ทุนนิยมบางประเภทสอนเราว่าต้องมีการผลิตที่มากที่สุดและเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และขายให้ได้มากที่สุด สอนให้พนักงานทำงานแบบถวายตัวเพื่อบริษัท และลดค่าแรงพนักงานน้อยลงเพื่อทำกำไรอันสูงสุดของบริษัท แต่พนักงานโรงงานผลิตรองเท้าบางคนกลับไม่มีรองเท้าจะใส่

จริงๆแล้วเราอยากมีชีวิตแบบนี้กันหรือเปล่า ?

ไม่มีใครให้คำตอบแทนเราได้ อยู่ที่ชีวิตเราเลือกเองมากกว่าว่าความฝันและความหวังที่แท้จริงแล้วในชีวิตเราเป็นแบบไหน ถ้าหากเรายังไม่รู้ความฝันในตัวเอง ปล่อยให้ชีวิตเราไหลไปตามกระแสสังคม สุดท้ายเราก็จะกลายเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่เกิดมาแล้วไม่ได้สร้างอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองหรือสังคมเลย

ชีวิตเรา เราต้อง take control หรือจัดการและจัดสรรหาอะไรต่างๆให้กับชีวิตเราเอง จะมามัวรอคอยคนอยู่ผลักดันเราอยู่ไม่ได้ ชีวิตเรา ความฝันและความหวังอะไรต่างๆ ตัวเราเองต้องเป็นคนขับเคลื่อ 

แนะนำให้หาตัวเองให้เจอ และรู้ว่าความฝันและความหวังในชีวิตเราจริงๆแล้วคืออะไร ทำอะไร ยังไง ถึงจะได้สิ่งๆนั้นมา ทำอะไร ยังไง ความฝันหรือความหวังถึงจะกลายเป็นจริง...