ชีวิตฝรั่งคนแก่แสนเศร้า

ช่วงนี้พีจอห์นได้มีเวลาว่างไปเรียนเต้นรำแก้เซ็ง คือเราก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศมั่ง
ไม่ใช่ทำแต่งานและงาน หรือเรียนและเรียน ก็เลยอยากไปทำอะไรแปลกๆมั่ง

ไปเรียนเต้นรำก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่จำเจอยู่กับสิ่งเก่าๆเดิมๆ
ไปเรียนเต้นรำเราก็รู้จักคนใหม่ๆด้วย พี่จอห์นก็ได้ไปรู้จักคุณลุงแก่ๆคนหนึ่งด้วย
แกก็เล่าชีวิตแกให้ฟังว่า แกก็มาเรียนเต้นรำเพราะอยากหาอะไรทำ แก่แล้วอยู่คนเดียว เพราะเมียก็ตายจากไปแล้ว ลูกๆก็โตไปมีครอบครัวกันหมดแล้ว แกก็ไล่ให้ฟังว่าลูกแต่ละคนอายุเท่าไหร่ เออลูกๆแกก็อายุไล่เลี่ยกับเราเลยนี่หว่า

เราก็เลยถามว่าลูกๆแกทำงานที่ใหนมั่ง อ้าว ปรากฏว่าลูกๆแกก็ทำงานและก็อยู่แถวๆนี้นี่เอง ไม่ไกลกัน ขับรถไม่น่าเกิน 20 นาที แต่คุณลูงก็บอกว่าลูกๆแก busy และก็ทำอะไรกับครอบครัวของเค๊า ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับแก เราก็เลยบอกไปว่า เอ๊า you ก็เป็น family member เหมือนกันนะ ไม่ใช่คนอื่น ก็น่าจะทำกิจกรรมอะไรด้วยกันได้ทุก weekend นะ แกก็บอกว่าลูกๆเค๊าไปมีครอบครัวของเค๊าหมดแล้ว ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับแกแล้วหละ

เราก็ได้แต่หดหู่ และก็สงสารว่า เอ๊ะ อะไรกัน ลูกๆอยู่ใกล้ๆแค่นี่ เค๊าไม่ได้ไปมาหาสู่กันเลยเหรอ ทิ้งพ่อแก่ๆอยู่คนเดียว ก็น่าสงสารอยู่นะ ถ้าเออ แบบว่าทำงานอยู่ไกลก็ว่าไปอย่าง ถ้าเป็นเรานะ เราจะมาหาทุก weekend เลย เอาหลานๆมาเล่นด้วย อยู่กันเป็น family

อย่างนี้แหละน๊า culture ฝรั่ง ซึ่งก็เป็นอะไรที่เราไม่เห็นด้วยจริงๆ เห็นแล้วก็น่าหดหู่