เค๊าอาจจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเราก็ได้

เคยเกิดขึ้นกับเราหรือเปล่าเอ่ย ที่บางทีเราอยากจะทำอะไร หวังดีอะไรกับใครสักคน เราอยากแนะนำและทำอะไรให้เพราะเราเห็นว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่คนบางคน เค๊าอาจจะทำอะไรจนเป็น routine ไปหมดเสียแล้ว จะให้มาเปลี่ยนแปลงอะไรก็คงยาก ต่อให้เราหวังดีอะไรต่อเค๊าก็เถอะ

ลูกๆเด็กๆถ้าเค๊าติดเกมส์มาก ไอ้เราก็มีวิธีและก็ lifestyle ที่เราอยากจะแนะนำว่าพ่อแม่จะต้องทำอย่างไร อะไร ยังไงบ้าง จะต้องเอาใจใส่หรือเข้มงวดอะไรตรงใหน จะมี strategies ยังไงที่สามารถค่อยๆเป็นค่อยๆไปในการเปลี่ยนแปลง lifestyle ของลูกๆเพื่อให้เค๊าเป็นคนมีคุณภาพมากกว่านี้ เพราะเราเป็นอาจารย์สอนเด็กและก็เป็นคนรักการอ่านพวกหนังสือวิชาการอะไรต่างๆอยู่แล้ว เราคิดว่าเรามีความรู้ มีอะไรดีๆเราก็อยากแนะนำ เพราะตัวเราเองก็ทำมาแล้วและมันได้ผล

ไอ้การที่ปล่อยปละละเลยให้ลูกนอนดึก 5 ทุ่ม เที่ยงคืนอะไรหนะ ไม่ใช่เรื่อง แล้วก็ปล่อยให้เด็กเค๊านอนตื่นสายสะจนเป็นนิสัย ปิดเทอมวันๆก็ไม่ทำอะไร เล่มเกมส์อยู่แต่ในห้อง แล้วเด็กจะเติบโตเป็นคนมีคุณภาพได้อย่างไร อย่างนี้แหละน๊า เค๊าเรียนกว่า "พ่อแม่รังแกฉัน"

ไอ้เรารึก็แบบว่ากระตือรือร้น อยากจะเสนอแนะอะไรในทางที่ดีให้ แแต่ถ้าเค๊าไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะนั่นมันเป็น routine ของพวกเค๊า เราก็ไม่รู้จะไปเสียเวลาทำไมน๊อ ก็คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมของใครของมันก็แล้วกัน ชี้ทางสว่างให้แล้ว แต่ถ้าไม่สนใจเราก็จะเอาเวลาและ energy ของเราไปทำอะไรอย่างอื่นดีกว่า เราเอาเวลามาใส่ใจตัวเราเองและก็คนในครอบครัวเราดีกว่า

เราอาจจะสงสารและหวังดี แต่ถ้าเค๊าไม่คิดที่จะช่วยเหลือตัวเองหรือทำอะไรเพื่อที่จะปรับปรุงคุณภาพชีวิตครอบครัวเค๊า มันก็คงเป็นปัญหาของเค๊าแล้วหละ เราเป็นคนนอกก็คงได้แต่หวังดีอยู่ห่างๆ