เคยบ้างมั๊ยที่เราไปคาดหวังกับคนรอบข้างว่าเค๊าต้องเป็นแบบนี้นะ เป็นแบบนั้นนะ เค๊าน่าจะเป็นแบบนี้ เค๊าน่าจะเป็นแบบนั้น แต่สุดท้ายก็ต้องผิดหวัง เพราะคนที่เราอยากจะให้เค๊าเป็นแบบนั้น เป็นแบบนี้ ปฏิบัติกับเราอย่างนั้น ปฏิบัติกับเราอย่างนี้ มันไม่เป็นไปตามที่เราคาดหวังเอาไว้ เพราะปกติแล้ว ความความหวังและการคาดหวังอะไรต่างๆ มันก็เป็นความคาดหวังแบบเงียบๆ มันไม่ใช่ความคาดหวังแบบเป็นลายลักษณ์อักษร เหมือนหนังสือสัญญาหรือ contract อะไรต่างๆนาๆ เพราะถ้าความคาดหวังของคนเราสามารถเขียนออกมาได้เป็นลายลักษณ์อักษร นั่นก็ไม่ใช่ความคาดหวังแล้วหละ นั่นเป็นข้อบังคับหรือการผูกมัดมากกว่า
ปกติแล้วการทำความดีกับใคร ให้ความช่วยเหลือใคร เราก็ไม่เคยหวังผลตอบแทนอยู่แหละ เพียงแต่เราอยากให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้ถึงคุณค่ากับสิ่งที่เราทำให้ไป ชีวิตนี้มันมีแต่การให้ และการให้จริงๆเหรอเนี๊ยะ ทุกคนที่มีความทุกร้อน ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็จะวิ่งมาเราตลอด พอเสร็จธุระแล้ว ปัญหาชีวิตแก้ได้แล้ว มีความสุขดีแล้ว เราก็หมดความหมายไปในทันที นี่แหละหนอมนุษย์ จะเห็นเรามีประโยชน์ตอนที่เค๊ามีปัญหาแค่นั้นจริงๆ
สุดท้ายแล้วการที่เราทำความดี ช่วยเหลือคนอื่น คนนั้นที คนนี้ที มันก็ไม่ค่อยจะมีความหมายอะไรเท่าไหร่นัก สู้เราเอาเวลาของเรามาดูแลและใส่ใจคนในครอบครัว คนใกล้ๆตัวเราจะดีที่สุด เพราะคนในครอบครัวเหล่านี้ เราไม่ต้องไปคาดหวังอะไรกับเค๊าหรอก เพราะเค๊าให้เรามากเกินที่เราหวังอยู่แล้ว ก็อยากจะฝากกับทุกคนไว้ตรงนี้ว่า อยากจะทำความดี ไม่ต้องไปทำอื่นไกล ทำกับคนใกล้ๆตัวเราก่อน ลูก สามี ภรรยา พ่อ แม่ พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย ดูแลคนที่ใกล้ตัวเราที่สุดก่อน ก่อนที่จะไปดูแล หรือช่วยเหลือคนอื่น เพราะสุดท้ายแล้ว คนที่รักและเป็นห่วงเราที่สุดก็จะเป็นคนในครอบครัวเรานี่แหละ it's call unconditional love... :)
จะสังเกตุว่า เราคาดหวังอะไรกับคนในครอบครัวเรา เราก็ไม่ค่อยดจะผิดหวัง
ตอนนี้ ไม่ค่อยคิด ไม่ค่อยหวังอะไรกับคนอื่นแล้วหละ มันเป็นอะไรที่ไม่จีรังยั่งยืนจริงๆ
ถ้าเราไม่ไปคาดหวังอะไรกับใคร เราก็ไม่ผิดหวัง
ตอนนี้ขอมีความสุขกับครอบครัวไปวันๆ ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
