อยากทำอะไรเพื่อตัวเองมั่ง

หลายครั้งเหลือเกินที่เราทำโน่นทำนี่เพื่อคนอื่นมาโดยตลอด น้อยครั้งมากเลยที่จะได้ทำอะไรให้กับตัวเองสะที

สมัยก่อนตอนที่ทำงานบริษัท เราก็ไม่อะไรมากมายกับคนอื่นนะ นอกจากคนในครอบครัว แต่ตอนนี้สิ เราทำธุรกิจ เป็นเจ้าของกิจการ ชิวิตหลายๆคนขึ้นอยู่กับเรา เราทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อพวกเค๊าเหล่านั้น แต่ เราลืมทำอะไรเพื่อตัวเองหรือเปล่าเนี๊ยะ ดูๆไปแล้ว ทำใมนะ รู้สึกว่าชีวิตทั้งชีวิตนี้ เราเป็นผู้ให้มาโดยตลอดเลย ใครที่มีปัญหา ต้องการความช่วยเหลือ ก็วิ่งแห่มาขอความช่วยเหลือทันที พอหมดธุระเหรอ เค๊าก็สะบัดตูดหนีแล้วหละ ปลง และชินชาเสียแล้วหละ

จริงเหรอ ที่ต้นไม้ใหญ่ต้องเป็นที่พักพิงของนกน้อยทั้งหลายแหล่ แล้วใครหละจะมาดูแลต้นไม้ใหญ่ คงเป็นหมาที่มาอึและฉี่ทิ้งเอาไว้ให้เป็นปุ๋ยเหรอ (เออ ดีนะเนี๊ยะ คิดอะไรได้ ณ ตอนนี้ ก็เขียนออกไปอย่างนั้น) ตอนนี้ก็เขียนไป หัวเราะไป มีความสุข เออ สรุป เราคงจะมีความสุขเพราะอึหมาหละมั๊ง แต่มองไปรอบๆ ก็แทบจะไม่เห็นหมาตัวใหนมันมาอึหรือฉี่ให้เป็นปุ๋ยเลย

ทำอะไรเพื่อคนอื่นมาเยอะแยะแล้ว อยากทำอะไรเพื่อตัวเองมั่ง อยากคิดถึงตัวเองก่อนมั่งจะได้มั๊ย
ต่อแต่นี้ไป ขอดูแลตัวเองก่อนก็แล้วกัน เพราะสุดท้ายแล้ว ถ้าเราไม่ดูแลตัวเองก่อน เราก็คงไม่มีกำลังไปดูแลใครเค๊าได้หรอก พอแล้วกับการเบียดเบียนตัวเอง บางทีก็เบียดเบียนตัวเองเพราะความสงสาร เพราะความใจอ่อน สรุปแล้ว เค๊าเห็นความดีของเราหรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่ก็อย่างว่าแหละ ภาษิตโบราณกล่าวเอาไว้ว่า "หว่านพืช อย่าหวังผล" เราก็ไม่ได้หวังผลอะไรหรอกนะ แต่รู้สึกว่าหว่านพืชไปเยอะเหลือเกิน ต่อไป คงไม่ขอหว่านแล้วหละ จะเอาเมล็ดมันมากินเองเลยซะให้สะใจ จะได้ไม่ต้องหว่านอีกต่อไป เบื่อแล้ว พอแล้ว พอที

อำนวยความสะดวกให้กับชีวิตคนอื่นมามากพอแล้ว ตอนนี้คงต้องขออำนวยความสะดวกชีวิตให้กับตัวเองมั่งแล้วหละ