Friday, February 12, 2010

เห็นแล้วก็กลุ้มใจแทน

ช่วงนี้น้อง J. Jr เปิดเรียนแล้ว พี่ J ก็คอยเทียวรับเทียวส่ง ไปโรงเรียน โรงเรียนที่นี่เลิกบ่าย 3 ซึ่งเราก็ต้องคอยไปรับ ปกติแล้วเราก็จะสังเกตุคนที่มารับลูกนะ ว่าแต่ละคนเป็นยังไงบ้าง กิริยาท่าทางเป็นยังไง การแต่งตัวเป็นยังไง เพราะโดยนิสัยส่วนตัวแล้วชอบเรียนรู้การใช้ชีวิตของคน เราก็สังเกตุเห็นผู้ชายคนหนึ่งแหละ ไม่รู้ว่ามารับลูกหรือรับหลาน เพราะดูเค๊าก็ดูมีอายุนิดหนึ่ง ดูๆแล้วน่าจะประมาณ 50 ที่นี่สังเกตุอายุฝรั่งยาก เพราะฝรั่งโดยส่วนใหญ่แล้ว แก่เร็ว หรือบางคนก็มีลูกช้ามาก บางคนมีลูกกันตอนประมาณ 40

ส่วนผู้ชายคนนี้ เค๊ามีอะไรน่าสนใจเหรอ คือเค๊าออกจะเซอร์ๆ hippy นิดๆ ไว้ผมยาว ขนาดแก่สะขนาดนั้นนะ และที่สำคัญคือ ช่วงหน้าร้อนเค๊าจะใส่เสื้อกล้ามสีดำ รู้สึกว่าทุกครั้งที่เจอ เค๊าก็ใส่ชุดนี้ กางเกงตัวนี้ เสื้อกล้ามตัวนี้ ชุดนี้เห็นบ่อยมาก ใส่ซ้ำกันหลายวันหรือเปล่าเราไม่รู้นะ เพราะไม่เกี่ยวกับเราอยู่แล้ว

ปกติเราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เพราะต่างคนก็ต่างยืนรอลูกใครลูกมัน หรือว่าหลานใครหลานมันก็ว่าได้ แต่คราวนี้ เราไม่อยากเกี่ยวก็ต้องเกี่ยวแหละครับ เพราะเมื่อวันพุธที่ผ่านมา เมื่อเกี๊ยะ 2 วัน เค๊ามานั่งข้างๆเรา เค๊ามาไสตล์เดิมๆครับท่าน คือกางเกงยีนส์สีดำ เสื้อกล้ามสีดำ ผอมๆ พอนั่งลงข้างๆเราเท่านั้นแหละ สิ่งที่เราเห็นก็คือ ขนใต้ลักแล้ครับ ยาวเฟื้อยเลย "เห็นแล้วก็กลุ้มใจแทน" จริงๆมันก็ไม่ได้กลิ่นโชยอะไรหรอกนะ แต่ว่ามันเป็นวิวที่ไม่สวยงามเหรอเกิน ไอ้เราก็ไม่ได้อยากไปเห็น ไปมองอะไรหรอกนะ แต่นี่ he แบบว่ามานั่งข้างๆเลย เห็นแล้วก็ วัยรุ่นเซ็งเลยครับงานเนี๊ยะ ขนลักแล้ยาวๆ เปียกๆแฉะๆ อยากจะลุกไปนั่งที่อื่นแต่ก้ไม่กล้า เพราะกลัวเสียมารยาท เดี๋ยวหาว่าเรารังเกียจเค๊า

อยากจะรู้เหลือเกินว่า ทำไมนะคนเราเนี๊ยะ จะก้าวขาออกจากบ้านทั้งที จะไม่ลองดูการแต่งตัวของตัวเองหน่อยเลยเหรอ กระจกที่บ้านเนี๊ยะ มีให้ส่องหรือเปล่าเนี๊ยะ สงสัยอย่างแรง ยังไงก็เกรงใจสายตาคนอื่นนิดหนึ่ง สงสารคนรอบข้างเถอะหนะ ยิ่งช่วงนี้หน้าร้อน เดินมาเหงื่อเยอะๆเนี๊ยะ ขนลักแล้ยาวๆเปียกๆเนี๊ยะ ช่างเป็นภาพที่ไม่สวยงามเลย

ก็ได้แต่หวังว่าน้องๆหนูๆทั้งหลายแถวนี้ ไม่เอาเป็นเยี่ยงอย่างนะ ไม่ดีครับ ไม่งามหูงามตาเป็นอย่างยิ่ง ไม่แนะนำ จะก้าวขาออกจากบ้านหนะ แต่งตัวให้ดูดีงามหูงามตานิดหนึ่ง อย่าซกมกจะจน แบบว่าโลกเบี้ยว อะไรแบบเนี๊ยะ ไม่แนะนำเป็นอย่างยิ่ง

No comments:

Post a Comment